จองรัก ท่านประธาน

“ว้าย!!”

เพลงขวัญดิ้นสุดแรงเมื่อถูกรั้งให้ลงมานอนทับอยู่บนตัวของคนตัวใหญ่ แล้วถูกลำแขนแข็งแรงรัดไว้แน่น ขณะที่เขายังคงหลับตาอยู่

“คุณคีย์ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”

หญิงสาวทุบกำปั้นแรงๆ ใส่อกกว้างเพื่อให้เขาปล่อยเธอ แต่นอกจากเขาจะไม่ยอมปล่อยแล้วยังพลิกตัวนอนตะแคงพร้อมเอาขาพาดไว้บนตัวเธอด้วย กลายเป็นว่าตอนนี้เธอได้อยู่ในอ้อมกอดของเขาและโดนกักตัวไว้แน่นกว่าเดิม

“ฉันรู้หรอกนะว่าคุณแกล้งหลับ ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย”

เมื่อสู้แรงคนตัวใหญ่ไม่ได้เธอก็ขู่เขาด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อยจากการที่พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ 

“ถ้ากล้าร้องให้คนช่วย ผมก็จะปิดปากคุณ”เสียงทุ้มกะซิบชิดติดใบหู ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมามองเธอ

“ช่วย…อุ๊บ!”

ยังไม่ทันที่เธอจะร้องขอความช่วยเหลือจบ เพลงขวัญก็ต้องเบิกตาโตด้วยความตกใจ เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวประกบลงมาปิดทับปากเรียวสวยของเธอด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ

จากที่ตั้งใจจะแกล้งเธอในตอนแรก แต่เมื่อได้สัมผัสกับกลีบปากนุ่นๆ คีรินก็อดไม่ได้ที่จะลิ้มลองความหอมหวานนั้น เขาค่อยๆแทรกลิ้นร้อนๆ เข้าไปในโพรงปากหวานแล้วหยอกล้อปลายลิ้นนุ่มนิ่มเบาๆ ทำให้คนที่ไม่เคยจูบกับใครมาก่อนถึงกับนิ่งอึ้ง นอนตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยความรู้สึกหลักหลาย

เพลงขวัญรู้สึกเหมือนสมองพร่ามัว ล่องลอยไปบนก้อนเมฆอย่างไร้จุดมุ่งหมาย ความรู้สึกประหลาดปนตื่นเต้นทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เช่นเดียวกับเรี่ยวที่ถดถอยไม่มีแม้แต่พลังจะผลักเขาให้ออกห่าง เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน กระทั่งเขาเป็นคนถอดถอนริมฝีปากออกไปเอง ทำให้เธอได้สติกลับคืนมา

“ยังอยากเรียกให้คนมาช่วยอยู่หรือเปล่า”

เสียงทุ้มเอ่ยถามชิดกลีบปากนุ่ม ทำให้คนที่เพิ่งได้สติรู้สึกหน้าร้อนผ่าว หญิงสาวผลักอกแกร่งออกห่าง แล้วเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาระบายไปด้วยรอยยิ้มมีความสุข ต่างจากเธอที่รู้สึกอับอายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปซ่อนไว้ที่ไหน